سید بن طاووس حلی (ره) گوید: محمد بن علی حلبی بر امام صادق علیه السلام در روز جمعه داخل شد و به حضرت عرضه داشت: مرا افضل آنچه که در چنین روزی انجام می دهند بیاموزید؟ حضرت فرمود: ای محمد! احدی را بزرگتر و جلیل القدرتر از فاطمه علیها السلام در نزد پیامبر خدا صلی الله علیه و آله سراغ ندارم و عملی با فضیلت تر از آنچه که پدرش، محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله بدو آموخت نمی شناسم. آنگاه حضرت افزودند: هر که داخل صبحگاهان جمعه شد پس غسل کند و قدم از قدم بردارد؛ آنگاه چهار رکعت نماز را به دو سلام به جای آورد. بدین صورت که دو رکعت اول بعد از حمد، سوره اخلاص را پنجاه مرتبه و در رکعت دوم پس از سوره فاتحة الکتاب، سوره والعادیات را پنجاه مرتبه و در رکعت سوم پس از سوره حمد، سوره زلزال را پنجاه مرتبه و در رکعت چهارم بعد از حمد، سوره نصر را پنجاه مرتبه که این سوره نصر آخر سوره ایست که نازل شده است تلاوت کند و چون از نماز فارغ شود این دعا را بخواند:
«الهی و سیدی، من تهیا او تعبا او اعد او استعد لوفادة الی مخلوق رجاء رفده و فوائده و نائله و فواضله و جوائزه، فالیک یا الهی کانت تهیئتی و تیعئتی و اعدادی و استعدادی رجاء رفدک و معروفک نائلک و جوائزک، فلا تحرمنی ذلک، یا من لا یخیب علیه مسالة السائل، و لا تنقصه عطیة نائل، فانی لم اتک بعمل صالح قدمته، و لا شفاعة مخلوق رجوته، اتقرب الیک بشفاعة محمد و اهل بیته صلواتک علیهم اجمعین، ارجو عظیم عفوک الذی عفوت به علی الخاطئین عند عکوفهم علی المحارم فلم یمنعک طول عکوفهم علی المحارم ان عدت علیهم بالمغفرة، و انت سیدی العواد بالنعماء، و انا العواد بالخطاء، اسالک بمحمد و آله الطاهرین ان تغفرلی الذنب العظیم، فانه لا یغفر ذنبی العظیم الا العظیم، یا عظیم یا عظیم یا عظیم یا عظیم یا عظیم یا عظیم یا عظیم».
ای مبعودم و ای آقایم! هر کسی مهیا و مجهز و آماده و توشه بر گرفته است، تا به امید صله و عطا و بهره و عطیه و بخشش و جایزه ای نزد مخلوقی برود. پس مهیا شدنم، و مجهز بودنم، و آمادگیم، و توشه برگرفتنم، به امید بهره هایت و نیکی شناخته شده ات، و عطیه مطلوبت و جایزه هایت، به سوی توست، ای معبودم! پس ای آنکه درخواستِ درخواست کننده ای نزد او ضایع نشد، و بخشش خواهنده ای در او کاستی پدید نیاورد، مرا محروم مفرما، چرا که من با عمل صالحی که قبلا انجام داده ام، و یا شفاعت مخلوقی که امید بدو بسته ام، و تقرب بدو جسته ام، نزد تو نیامده ام، جز به شفاعت محمد و خاندانش که درود تو بر او و خاندان پاکش باد. به درگاه تو آمده ام، و امیدوار به عفو و بخشش بزرگیت، که بر خطاکارانی که محرمات تو را انجام داده اند، وعده داده ای می باشم. آنگونه که پافشاری طولانی آنان در انجام امور حرام، تو را از بخشش و جود به آنان باز نداشت و تو ای آقای من! بسیار نعمت دهنده ای و من بسیار خطاکارم، به حق محمد و خاندان پاکش از تو می خواهم، که گناه بزرگم را ببخشایی؛ چرا که گناه بزرگ را جز بزرگ نمی بخشد. ای بزرگ، ای بزرگ، ای بزرگ، ای بزرگ، ای بزرگ، ای بزرگ، ای بزرگ.(17)
(17) سید بن طاوس: جمال الاسبوع، صص 172- 173، چ آفاق (و) طوسی: مصباح المتهجد، ص 282 (و) صدوق: من لا یحضره الفقیه، ج1: ص564 (شیخ صدوق (ره) فقط آغاز این روایت را نقل کرده است).
برگرفته شده از http://sedighe.ir
نظرات شما عزیزان:
|
<-PollName->
آمار
وب سایت:
تبادل لینک هوشمند 
